ما در زندگی با مسایل مختلفی روبه‌رو هستیم. وقتی که با یک مساله با موقعیت چند بعدی مواجه می‌شویم نمی‌پرسیم چه بخشی ریاضی، چه بخشی علوم،‌چه بخشی تاریخ و... است. بلکه سعی می‌کنیم برای حل ان مساله و گذر از یک موقعیت مبهم از منابع مختلف دانش و مهارت لازم را به دست آوریم. اگر بخواهیم آمادگی و صلاحیت تربیتی لازم برای مواجهه با مسایل زندگی در افراد به وجود آید نباید برنامه‌ها به طور مجزا سازمان یابند. تا کنون از خود پرسیده‌اید: درس‌حرفه و فن که یک درس کاملا کاربردی است از لحاظ افقی چه ارتباطی با سایر دروس دوره‌ی راهنمایی دارد؟ و ما چه مقدار توانسته‌ایم در فهم ارتباط دروس به دانش آموزمان کمک کنیم؟

علم را می‌توان ساختاری از مفاهیم اساسی مشترک دانست، که یک چهارچوب مفهومی واحدی را به وجود میاورد. اغلب پیشرفتهای غیرمنتظره در تحقیق موقعی اتفاق می‌افتد که دانشمندان خلاق شیوه‌ی تفکر و تحقیق یک رشته را در بررسی مسایل رشته دیگر مورد استفاده قرار می‌دهند. تدریس به صورت تلفیقی انتقال یادگیری را تقویت می‌کند. زیرا که فراگیر تشابهات مفاهیم، اصول و استراتژی‌ها بهتر از حالتی که رشته‌ها به صورت جدا از هم تدریس می‌شوند یاد میگیرد. ارتباط دادن تلاشی است که در آن دو درس یا بیشتر با یکدیگر هماهنگ و مرتبط می‌شوند.

با یک نگاه اجمالی به درس حرفه‌و فن سه پایه متوجه می‌شویم که برای یادگیری بعضی واحدها دانش‌آموزان نیاز به یک زمینه‌ی ذهنی از دروس دیگر دارند: به عنوان مثال برای یادگیری عمیق واحد برق آشنایی با بعضی مفاهیم در درس علوم لازم و ضروری است. یا برای انجام بعضی از محاسبات واحد ساختمان مسلط شدن در قسمتی از درس ریاضی بسیار واجب می‌نماید. موضوع مورد بحث در اینجا شیوه‌ی برنامه‌ریزی برای ساعات کلاس و اینکه ترجیح می‌دهیم در روزی که ما تدریس داریم دانش‌آموزان چه درس یا دروس دیگری را گرفته باشند می‌باشد؟ و همچنین برای ارتباط عمودی درس خود ما چه‌طور برنامه‌ریزی کنیم که تدریس در پایه‌های پایین تر به گونه‌ای یادآوری و تمرین و تکرار برای پایه‌های بالاتر باشد؟  برنامه‌ی زیر تا چه حد می‌تواند موثر واقع شود؟