روز بیست و یکم ماه رمضان یادآور شوم ترین روز بعد از وفات رسول خدا (ص) است، زیرا همگان فردی بزرگ با ویژگی های زیر را از دست دادند. پیشگام در نماز: حضرت علی(ع) نخستین فردی بودند که به پیامبر اکرم(ص) ایمان آوردند و در نماز به آن حضرت اقتدا کردند. رسول اکرم(ص) فرمودند، هفت سال ملائکه با من و علی(ع) نماز خواندند و این در حالی بود که جز او کسی با من در این نماز همراه نبود. علی بن ابیطالب(ع) در نهج البلاغه نیز می فرمایند: پروردگارا من نخستین کسی هستم که به سوی تو بازگشتم و پیام تو را شنیدم و دعوت پیامبرت را پاسخ دادم و در نماز خواندن، جز پیامبرت کسی بر من سبقت نگرفته است. علی از قرآن جدا نمی شود: رسول خدا(ص) در یکی از روزهای بیماری خود، در حالی که اصحاب در کنار بستر ایشان نشسته بودند، خطاب به آنها فرمودند: عمر من به پایان رسیده است و به زودی از بین شما خواهم رفت، آگاه باشید که من کتاب خدا و عترت و اهل بیت خودم را در بین شما می گذارم. سپس دست علی بن ابیطالب(ع) را بالا بردند و فرمودند: «و هذا علیّ مع القرآن و القرآن مع علّی...؛ علی با قرآن است و قرآن با علی همراه است این دو جانشین من، یار هم اند، تا روز قیامت از هم جدا نمی شوند تا در کنار حوض کوثر به من ملحق شوند. آنگاه از شما درباره چگونگی رفتار با این دو جانشینی خود سئوال خواهم کرد.» غذای حضرت: ام کلثوم(س) نقل می کند که پدرم شب نوزدهم رمضان در خانه ما مهمان بودند. هنگام افطار سفره را پهن کردم و دو قرص نان و کاسه ای شیر و مقداری نمک در سفره گذاشتم. وقتی نگاه ایشان به آن سفره افتاد، کمی مکث کردند و سپس با صدای بلند گریستند و فرمودند: فکر نمی کردم که دخترم به من بدی کند. عرض کردم پدر جان چه کرده ام؟ ایشان فرمودند: برای من دو خورش حاضر کرده ای؟ مگر نمی دانی من از برادر و پسر عمویم پیامبر(ص) پیروی می کنم که هرگز دو خورش در یک سفره ننهاد؟ ای دخترم هر کس که خوراک و پوشاک او در دنیا نیکوتر است، در قیامت او را برای سئوال و جواب، بیشتر نگاه می دارند... به خدا قسم تا یکی از خورش ها را بر نداری افطار نخواهم کرد. ام کلثوم(س) می گوید: شیر را برداشتم و پدرم با نان و نمک افطار کردند.علی(ع) و مسجدسازی: یکی از مهمترین خدمات اجتماعی از دیدگاه قرآن ساختن و تعمیر مساجد است که از نشانه های ایمان به خدا و آخرت محسوب می شود. از بررسی های تاریخی چنین معلوم می شود که علی بن ابیطالب(ع) همانطور که در سایر امور پیشگام بودند، در این امر مهمّ اجتماعی و فرهنگی نیز همواره پیشقدم بودند و در طول عمر مبارک خود در ساختن و آبادسازی مساجد زیادی شرکت داشته اند که تعدادی از آنها عبارتند از: مسجد الفتح در مدینه، مسجدی در کنار قبر شریف حضرت حمزه در اُحد، مسجدی در میقات، مسجدی در شهر کوفه، مسجدی در شهر بصره.