در فارسی به آن انگبین میگویند. مهمترین منبع قندی شناخته شده و در مجموعیك كیلوگرم عسل 33250 كالری حرارت و انرژی دارد.عسل در هضم غذا به ما كمك میكند همچنین دارای ویتامین ها A وEو K وCاست و مقداری پروتئین و مواد معدنی مانند :كلسیم ، پتاسیم ، فسفر ، آهن و... دارد.

2.عسلك:

حشراتی مانند شته ها ضمن تغذیه از گیاهان مختلف مواد قندی اضافی خود را از طریق مخرج روی برگ درختان مانند بلوط ، راش ، نارون و.... قرار میدهند به علاوه شیره ی درختان كه در صورتی كه شهد گل كم باشد زنبور اینها را به كندو برده و به عسل تبدیل میكند. این را عسلك مینامند كه كیفیت آن نسبت به عسل پایین تر است .

3. موم:

مقدار زیادی عسل توسط زنبور مصرف میشود تا بتواند مقدار كمی موم درست كند . زنبور های وحشی از موم برای ساختن خانه های خود استفاده میكنند ولی برای ما موم مصارف دیگری دارد . از آنجا كه موم عایق خوبی است در شیشه كرم های آرایشی و لوازم آرایشی ، رنگرزی و شمع سازی استفاده میشود.

4.صمغ(resin):

شیره ی درختان است كه اغلب در فصل بهار از تنه ی درختان خارج میشود و كاربرد دارویی و صنعتی دارد . صمغ برای درمان زخم بیشتر استفاده میشود.

5.ژله ی رویال:

زنبور كارگر (ماده) گرده ی گل را به كندو میبرد ، غذای شاهانه ای درست میكند بنام ژله رویالكه به مصرف خوراكی ملكه و به نوزادهایی كه میخواهند در آینده ملكه شوند میرسد.

6.شهد(nectar):

شهد حاوی قند است كه توسط گلها و درختان تولید میشود.زنبور عسل آنرا مكیده و ه كندو میبرد، شب كه به چرا نمیرود آن را تبذیل  به عسل كرده و ذخیره میكند.به جز زنبور پرندگان شكارچی ، حشرات و جانورانی مانند مگس خوار از آنها تغذیه میكنند

7.زهر زنبور:

زهر زنبور ضد قارچ ضد باكتری و ضد التهاب است.آسیبهایی مانند: تاندونیت ، فیبروزیت و... را درمان میكند، استفاده از زهر زنبور عسل موجب تاخیر در انعقا خون به ویژه در رگهای كوچك میشود. از این ماده برای ساخت داروی ضد روماتیسم استفاده میشود.